Marina Abramovic ve Ulay’ın MoMa’daki buluşması internette izlenedursun, ben daha kapsamlı bir yazı ile konuyu aktarmak istedim. Marina Abramovic ve Ulay (Uwe Laysiepen) 1976’da Amsterdam’da tanışıp 1988’e kadar birlikte çalışan ve yaşayan bir çift olarak birçok eser çıkardılar ortaya. Performans sanatı sevmem diyorsanız bile bu çift sizi düşündürecek eminim.
Breathing In/Breathing Out (1977) adlı çalışmalarında Marina Abramovic ve Ulay oksijenleri bitene kadar birbirlerinin nefeslerini içlerine çektiler. Performans, her iki sanatçının da bayılması ile 17 dakika içinde sonlandı. Çalışmada, bireyin başka bir bireyin hayatını absorbe etme, değiştirme ve yok etme düşüncesi aktarılıyor.
Ulay ve Marina Abramovic Imponderabilia (1977) adlı çalışmalarında kapı eşiğinde tamamen çıplak olarak durdular. İnsanların kapıdan geçebilmeleri için aralarından sıkışarak geçmesi gerekiyordu ve yüzlerinin hangisine bakacağını seçeceklerdi.
Marina Abramovic’in 2010’da MoMa’da gerçekleştirdiği The Artist Is Present adlı performansına Ulay’ın katılımı büyük ilgi gördü elbette. Ayrılıklarının üzerinden hayli zaman geçmiş olmasına ve performansın sabahında görüşmelerine rağmen Marina Abramovic’in Ulay karşısına oturduğunda göz yaşlarını tutamaması çoğu insanı fazlasıyla duygulandırdı. En çok da ben ağladım galiba. Neyse!
1988’de ayrılmaya karar veren çift, birlikteliklerini ruhani bir şekilde bitirdi. Çin Seddi’nin iki ucundan birbirlerine doğru 2500 km’yi 90 günde yürüdüler ve ortada birleştiklerinde ayrıldılar. Ayrılığa doğru yürümek nasıl bir histi acaba? Yoksa hepimiz öyle veya böyle bu tür bir yolculuk içinde miyiz?
“Because We Never Stop Loving Silently Those We Once Loved Out Loud”
