23 Ocak 1832-30 Nisan 1883 yılları arasında Fransa’da yaşamış olan, sık sık Monet ile karıştırılan Edouard Manet, Olympia adlı resmi ile zamanının şimşeklerini üstüne çekmiş, hala da tartışılan bir ressam. Şu zamana geldik neden hala tartışılıyor hiç anlamış değilim ama bu resmi çok seviyorum. O minicik kediden tutun da nevresim takımına kadar her şeyini seviyorum. İlginç bir saplantı söz konusu yani anlayacağınız.
Olympia’nın ilgimi çeken ve çok sevdiğim özelliklerinden biri de, kadının nü’den ziyade çıplak oluşu. Pahalı bir fahişe olduğu bilgisi de cabası. Derin bir araştırmaya girecek olursanız, kadının elinin “neden” olduğu yerde durduğu ve ayak ucundaki kedi üzerine birçok zamazingo okuyabilir, kadının aslında oldukça şehvetli ve tahrik gücünün doruklarında olduğunu öğrenebilirsiniz. Kulağının üstündeki çiçeğinden kolundaki bileziğe kadar her şeyiyle çokça yorumlanmış bu resim sanırım herkeste farklı hisler uyandırıyor.
Benim gördüğüm ise, hayattan bezmiş, sıkıntıdan ne yapacağını bilememiş de “aman biraz da cıbıl takılayım anasını sattığımın!” yüz ifadesine sahip bir kadın. Çok acıklı değil mi? Kadına kontrast hizmetlisi de, “Bu da iyice kafayı yedi ya hayırlısı” tadında, usul usul çiçek sunuyor sahibesine. Ancak belirtmeden geçemeyeceğim, duvar kağıdına da bayıldım!
Biliyorum, biliyorum… Oldukça sığ bir yorum yaptım bu resim hakkında, ancak bu beğenmediğim ya da dalga geçtiğim anlamına gelmiyor kesinlikle hatta en başta belirttiğim gibi bu resmi çok seviyorum. Sadece, şu sıralar nasıl hissediyorsam her şeye öyle yansıyorum. Ve son olarak, 1863 yılında yapılmış olan Olympia, şu an Paris, Orsay Müzesi’nde. Manet ise, kim bilir nerede… Umarım cennettedir.
