Ve İşte Onu Böyle Kaybedersin Junot Diaz’ın okuduğum ilk kitabı ve sanırım uzunca bir süre de okuduğum tek kitabı olarak kalacak. Çok fazla beklenti içinde olduğumdan mıdır bilmem ama Ve İşte Onu Böyle Kaybedersin ne yazık ki bayıla bayıla okuduğum bir kitap olmadı. Şimdi bunları söylediğim için bile edebiyat aleminde taşa tutulacakmışım gibi hissediyorum. Neredeyse her okuyucu ve göz attığım her kitap blogu bu kitabı öve öve bitiremiyor. Tüm dünya Dominikli erkeklerin kadınları nasıl kaybettiğini öğrenmek istiyordu da bir benim mi haberim yoktu?
Junot Diaz’ın hakkını vermem lazım, kitaptaki birkaç hikayeyi sevdim, bazı karakterleri ise hayli ilginç buldum. O kadar. Kitaptaki diğer öyküleri sıkıla sıkıla ve biraz da zorla okudum. “Aldatmak kötüdür” dışında bir mesaj verecek diye okumayı sürdürdüysem de amacıma ulaşamadım. Yazarın tarzını da, birbirini tekrar edercesine ilerleyen öykülerini de, hatta karakterlerin üzülmelerini bile çok yabancıladım. Dominikli olduklarından mı? Hayır efendim, hayır. Bazen bir yazarın belki de en olmadık kitabından başlarsınız onu tanımaya ve ilk izlenim için gerçekten çok talihsiz bir durumdur bu. Umarım Junot Diaz ile uzun zaman sonra okuyacağım kitabında biraz daha iyi anlaşabiliriz de bu kitapta durumun bu olduğunu görürüm. Böyle diyorum ama siz bana bakmayın, kitap herkesin anlata anlata bitiremediği bir kitap. Ben pek keyif alamadıysam da, keyifle!
Domingo Yayınları’ndan çıkan kitabın tanıtım yazısı aşağıda, almak için de buraya: Junot Diaz – Ve İşte Onu Böyle Kaybedersin
Ve İşte Onu Böyle Kaybedersin’de ana karakterlerin ortak bir becerileri var: İlişkilerini mahvetmek. Bu kitap zafer, pişmanlık ve yakarışlarla kaplı bir itiraf günlüğü; kaybedilen aşkların ve artık onarılamaz olanı onarmaya çalışan insanların öyküsü. Pulitzer ödüllü Junot Diaz insan yüreğinin bitmeyen özlemini ve kaçınılmaz kofluğunu öylesine içten ve etkileyici bir dille sunuyor ki, satırlarda gezerken siz de “kaybetmek” istiyorsunuz, ama mümkünse Yunior gibi.
Yirmi altı dile çevrilen, yayımlandığı tüm ülkelerde okur ve eleştirmenlerden büyük övgü toplayan, National Book Award 2012 finalisti Ve İşte Onu Böyle Kaybedersin bize “aşkın yarı ömrünün sonsuz olduğunu” hatırlatıyor.
Modern edebiyatın en özgün ve etkileyici seslerinden biri.
-New York Times-
Bu kitabın tek bir kusuru var; bitiyor.
-Boston Globe-
Öylesine gerçek ki can yakıyor.
-Flavorwire-
Yalın, samimi ve yeniliklerle dolu bir dil. Okurken neden bugünlerde herkesin Diaz gibi yazmaya çalıştığını anlıyorsunuz.
-Publishers Weekly-
Bu kitap Kitaplık Kedisi Reading Challenge 2015 kitaplarından biri.
