Haruki Murakami’nin en sevdiğim öykülerinden biri olan Tony Takitani‘nin filmini nihayet izleyebildim. İyi ki de izledim. Tam da hayalimdeki gibi, sakin ve etkileyici olmuş. Hiperaktif ve fazlaca popülist bünyelerin kaldırabileceğinden emin değilim. Neyse zaten, Murakami herkesin harcı değil.
Bu hikayeyi benden başka bir arkadaşımın okumadığından adım gibi emin olduğum için kimseye ne hissettirdiğini soramıyorum ne yazıkki. Bana düşündürttüklerine gelince, biz hep yalnızız evet! Maddiyata verilen önemin boku çıkmış durumda evet! İnsan ailesini çok sonra biraz da canı yanarak anlıyor evet! Ortada bir de aşk var tabii. Ona bir şey söyleyemeyeceğim.
Trailer ile yetinmeyin. Önce hikayeyi okuyun sonra da filmi seyredin. Küçük ayrıntılar yakalayıp sevgiliyle tartışılası, olmadı arakadaşla beyin eritilesi bir film Tony Takitani.
